زیباترین قسم سهراب:
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک
از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب
یک رود قسم،...
و به کوتاهی آن لحظه
شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای
خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه
اندوه مپوشان هرگز
آیدا جان یواشکی رفتم زیرآب وبلاگت را در وبلاگم زدم. چرا اینجا اسپم قبول نمی کند؟!!! باید بیام حضوری پیام بذارم...عجب
چه انتخاب قشنگی !
دستتون درد نکنه !
ارادتتون به شعر و ادبیات ستودنیست !
مرسی.