کلبه تنهایی

به نام آن که اشک را سردار عشق آفرید

کلبه تنهایی

به نام آن که اشک را سردار عشق آفرید

یکی را دوست میدارم.....

                             یکی را دوست میدارم و در قلبم او را احساس میکنم

               او همان ستاره درخشان اسمان شبهای دلتنگی ,تیره و تار من است

               او   همان   خورشید  درخشان  اسمان  روزهای   زندگی  من   است

                        اری او همان مهتاب روشنی بخش شبهای من است

              قلبم او را دوست میدارد و من هم تسلیم احساسات پاک قلبم می باشم

              او  همان فرشته ای است که با بالهای سفیدش مرا به اوج اسمان ابی برد

                                  مرا با دنیای دوستی و محبت اشنا کرد

                                            یکی را دوست میدارم....

               همان کسی که هر شب  قصه لیلی و مجنون را در گوشم زمزمه میکرد

                                          مرا به خواب عاشقی میبرد

         کسی که مرا ارام میکرد و معنی دوستی و دوست داشتن را به من می اموخت

                    اینک که با من نیست معنی واقعی دوست داشتن را میفهمم

                                       و تنهایی را واقعا احساس میکنم

                                     او برایم مثل ابرهای زود گذز نیست ,

                         او برایم مثل اسمان  میماند که همیشه بالای سرم است

                     اسمان وقتی ابری میشود من هم از دلگیری او بارانی میشوم

                                     اری من همان اسمان ابری هستم

                                           یکی را دوست میدارم....

                          او دیگر یکی نیست , او برایم یک دنیا عشق است

                          پس با من بمان ای کسی که تو را دوست می دارم

                          پس نرو و با من بمان و تسلیم احساسات پاک من باش

                                      ای خورشید اسمان روزهای من

                                  ای مهتاب روشنی  بخش  شبهای من

                     ای روشنی بخش شبهای تیره و تار من ای اسمان زندگی من

                                          ای همدم زندگی من

                                          با من باش با من باش

                                 چون تورا و فقط تورا دوست میدارم

                             اری تو را دوست میدارم..فقط تو را !!!!!!!!!!!!!

 

این بود حرفای دلم....

.چه خوب شد این وبلاگ هست که حداقل ادم بتونه حرفایی را که نمیتونه بگه بنویسه....


وقتی که میگویی دوستت دارم اول روی این جمله فکر کن شاید نوری را روشن کنی که خاموش کردن آن به خاموش شدن او ختم شود  

 

             

نظرات 4 + ارسال نظر
مقداد سه‌شنبه 9 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 12:30 ب.ظ http://shaperak.blogsky.com

سلام
خوبه که بالاخره حرفتو زدی! چنتا مشکل اینجا هست!!
۱. وبلاگت کم بیننده هست که مشکل اصلیییییییی وبلاگت همینه. یه جورایی میشه گفت اصلا خواننده نداری! البته اینم حل میشه، چه جوری؟برو وبلاگ گردی کن یادداشت بزار تا اونام بیان تو وبلاگت سر بزنن. اینطوری آمارت بالا میره
2. اون کسی که این یادداشتو واسش نوشتی میدونه که همچین وبلاگی داری!! وقتی نمیدونه واسه کی مینویسی؟!وقتی خبر نداره که وبلاگ داری تا روز قیامتم که بنویسی همون آشه و همون کاسه..
خوشحال میشم اگه بهم سر بزنی بهم..
اگه باز کمکی خواستی در خدمتم..

بیتا ... سه‌شنبه 9 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 10:58 ب.ظ

قشنگ مینویسی ... حرفات به دل میشینه ...
لینکت کردم عزیزم ...

gheseye-sokoot.mihanblo.com

م. خ. شنبه 13 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 01:14 ب.ظ

واقعا حرفات دل رو به سوز می‌اندازه چون سوز دل
به دل میشینه چرا که از اعماق دل بیرون میاد
حرفات چاره‌ای جز تسلیم نداره، ولی بترس تسلیم معشوق به تسلیم عاشق برسه و عشق قربانی بشه
ای کاش ...

علیرضا روا یکشنبه 4 مهر‌ماه سال 1389 ساعت 08:39 ب.ظ http://alirezarava.blogfa.com

خیلی وقتا دلم می گیره.وقتایی که به خودم فکر می کنم.به حسی که بهت دارم.به عشق بی غل و غشی که این همه مدت توی وجودم برات پروروندم،مثل یه مادر ازش مراقبت کردم و نذاشتم هیچ چیزی بهش رنگ دروغ بزنه،یا حتی نذاشتم بی رنگ بشه!اخیلی وقتا دلم می گیره.وقتایی که به تو فکر می کنم،به تویی که شدی همه ی وجودم!همه ی امیدم،تک تک دقیقه هام،تک تک ثانیه هام.تویی که بهم حس بودن می دی.تویی که فکر کردن به وجودت،وجودمو گرم می کنه!اما حتی تصور اینکه شاید هیچ وقت بهم فکر نکنی،یا حتی یه روز اسمم رو فراموش کنی،عذابم میدهخیلی وقتا دلم می گیره.وقتایی که به اطرافم نگاه می کنم.به آدما،به اونایی که خوشبختن،بی خیالن،...بهشون خیره می شم اما اکثر وقتا حتی نمی تونم ببینمشون!آره...!منم باید خوشبخت باشم!همه چیز دارم،همه دور و برم هستن،اما یه چیزی کمه،تو!نبودنت با بودن بقیه کمرنگ نمی شه.مثل یه حفره ی سیاه،جای خالیت رو توی همه ی لحظه های زندگیم حس می کنمخیلی وقتا دلم می گیره.وقتایی که به این فکر می کنم که....تو شاید هیچ وقت نیای.شاید حتی...حتی نتونم حرفایی که این همه وقت رو دلم سنگینی کرده رو بهت بگم خیلی.........

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد